نامه سرگشاده به آنتونیو گوترس
کمیسر ارشد در امور پناهندگان سازمان ملل
از طرف دو پناهجو از شهر وان ترکیه
جناب کمیسر !
این نامه از طرف رضا مشایخی و کامران عبدلله زاده، دو پناهجو در شهر وان ترکیه می باشد رضا مشایخی دانشجوی دانشگاه زاهدان که در زمستان 1386 به اتفاق پدرش امان الله مشایخی پس از بارها بازداشت و ارعاب توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران اجبارا از ایران خارج و خود را به دفتر UNHCR معرفی کرده اند و بعد از یک سال تا کنون هیچ جوابی دریافت نکرده اند ضمنا کامران عبدالله زاده فعال سیاسی کُرد بعد از شش سال فعالیت علیه نظام جمهوری اسلامی ایران مجبور به ترک ایران شده و 26 ماه قبل توسط UNHCR مصاحبه شدم اما تا امروز هیچ جوابی دریافت نکرده. .
با توجه به این شرح مختصر در مورد فعالیت های سیاسی مان و اینکه وضعیت امنیتی مان در شهر وان به شدت توسط جمهوری اسلامی ایران در خطر است، و با ذکر این مطلب که دفتر کمسیاریای عالی پناهندگان واقع در شهر وان بعد از این مدت طولانی هنوز هیچ جوابی به پرونده های ما نداده است، هیچچ راهی جز اعتصاب غذای خشک و بدون آب برای ما باقی نمانده و از تاریخ نهم مارچ 2009 رو به روی دفتر کمسیاریای عالی پناهندگان شهر وان دست به اعتصاب غذا زده ایم و تا نگرفتن جواب به اعتصاب خود ادامه می دهیم.
جناب کمیسر !
جالب اینجاست که بدانید دفتر شهر وان سازمان شما با بی توجهی تمام به وضعیت ما بعد از چهل ساعت اعتصاب غذای بدون آب و در هوای بسیار سرد این شهر به وضعیت ما برخورد می کند و کوچکترین رسیدگی به پرونده های ما نشده است. و این مدت طولانی برای جواب و اعتصاب غذای ما برای اعتراض را نادیده گرفته است. آیا کمسیاریای عالی پناهندگان هیچ مسئولیتی نسبت به سرنوشت پناهجویان احساس نمی کند ؟ آیا نباید بعد از این مدت طولانی جواب های پرونده های ما را به صورت قطعی اعلام نماید ؟ آیا کمسیاریای پناهندگان سازمان ملل آخرین خانه هر انسانی نیست که بر اثر فشار مجبور به ترک وطن خود می شود ؟
جناب کمیسر !
هیچ انسانی ظلم بر خود با اعتصاب غذا را نمی پسندد اما دفتر سازمان مطبوع شما در شهر وان کار را برای ما به جایی رسانده که مجبوریم برای حفظ کرامت انسانی و حفظ جان مان دست به اعتصاب غذایی بدون آب تا گرفتن جواب بزنیم. ما به عنوان بالاترین مرجع رسیدگی به پرونده های پناهندگی مان شخص شما را خطاب قرار دادیم تا بتوانیم به صورت مشخص جواب گرفته و بتوانیم هر چه سریعتر به اولین حقوق هر انسانی در سرتاسر جهان برسیم.
"وقتی بی عدالتی قانون بشود، مقاومت یک وظیفه ست"
با احترامات
رضا مشایخی
کامران عبدلله زاده
یازدهم مارچ 2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر