به کیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه
رونوشت به سازمانها و نهادهای دفاع از حقوق بشر
طبق اخبار و تصاویری که از شهر وان به فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی رسیده است، دو پناهنده به نامهای کامران عبدالله زاده و رضا مشایخی از فعالین سیاسی و شناخته شده از روز دوشنبه 9 مارس در مقابل کمسیاریای عالی پناهندگان در شهر وان ترکیه دست به اعتصاب غذای خشک زده اند.
بنا به اخبار رسیده از شهر وان، پلیس ترکیه برای مدت کوتاهی پناهجویان اعتصابی را بازداشت کرده و به آنها گفته است: چنانچه به اعتصاب خود ادامه دهید و آن را به رسانه های کشور بکشانید بازداشت و چه بسا از این کشور اخراج خواهید شد. برطبق همین اخبار پناهجویان اعتصابی بعد از آزادی از بازداشت به مقابل دفتر سازمان ملل برگشته و به اعتصاب خود ادامه داده اند. برروی پلاکارتهایی که پناهجویان اعتصابی در دست گرفته اند نوشته شده است: "نه نان، نه آب تا دریافت جواب".
کامران عبدالله زاده و رضا مشایخی شب دوشنبه و سه شنبه در هوای بسیار سرد و بارانی در مقابل درب UNHCR ماندند و تا زمان صدور این نامه 40 ساعت از اعتصاب غذای خشک آنها می گذرد با این حال هنوز هیچ جوابی و هیچ توجهی از جانب کمسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل به آنان نشده است.
آیا نباید مقامات کمیساریای عالی پناهندگان سریعا به مشکلات این پناهجویان رسیدگی می کردند؟ وظایف بخش پناهندگی سازمان ملل در ترکیه چیست؟ مگر دفتر این سازمان در ترکیه و سایر نقاط دنیا قرار نیست به امور کسانی رسیدگی نماید که حقوق انسانیشان در ایران و سایر نقاط دنیا زیر پا گذاشته میشود؟ مگر کامران عبدالله زاده و رضا مشایخی برای دفاع از حقوق انسانیشان به این سازمان پناه نیاورده اند؟
پس چرا آنها در مقابل چشمان شما به عنوان مقامات بخش پناهندگی سازمان ملل دارند از سرما و گرسنگی خشک می شوند و شما لام تا کام حرفی نمی زنید و توجهی نمی کنید؟
بازتاب اعتصاب این دو پناهجو در مقابل دفتر سازمان ملل در 48 ساعت گذشته و تصاویر غم انگیز اعتصاب غذای آنها در سایتهای خبری بغض هر بیننده ای را می ترکاند. اما مقامات بخش پناهندگی سازمان ملل با بی توجهی کامل از کنار آن می گذرند.
درحالی که از بخش پناهندگی این سازمان به عنوان یک نهاد انسانی نام برده می شود اما واقعیت ها در مورد آن عملا طور دیگری است. 26 ماه از معرفی این پناهجویان به این سازمان می گذرد بدون اینکه هیچ پاسخی به آنها داده باشند و بدون اینکه هیچ هزینه ای به آنها تعلق گرفته باشد.
اعتراض این پناهجویان، اعتراضی است به این بی توجهی ها از اینرو فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی بشدت نگران وضع امنیتی و سلامتی آنهاست. به همین جهت خواستار رسیدگی فوری به پرونده پناهجویان اعتصابی و برسمیت شناختن حق پناهندگی آنها از سوی دفتر بخش پناهندگی سازمان ملل است. در عین حال فدراسیون از دوستان عزیز کامران عبدالله زاده و رضا مشایخی میخواهد که برای حفظ موقعیت جسمی خود و جلوگیری از آسیب جسمی بیشتر بر روح و روان خود به اعتصاب غذای خود پایان دهند و اعتراض و مبارزه خود را به شکل دیگری ادامه دهند. مطمئن باشید فدراسیون سراسری پناهنگان ایران با تمام توان خود صدای اعتراض برحق شما را به دنیا مخابره خواهد کرد.
عبدالله اسدی
دبیر فدراسیون سراسری پناهنگان ایرانی
11 مارس 2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر